Όταν πέφτουν οι μάσκες

Άκουγα σήμερα το πρωί στο ραδιόφωνο τον εκφωνητή, με μουσικό χαλί εμβατήρια του τρίτου Ράιχ(!), να εξαπολύει μύδρους κατά της Μέρκελ, των Γερμανών και των Ολλανδών και να καλεί σε μποϋκοτάζ των προϊόντων που εισάγουμε από αυτές τις χώρες. Οι εθνικιστικές κορώνες είναι μια συνηθισμένη τακτική αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…


Γιατί ο Γιωργάκης έχει φάει τα λυσακά του προκειμένου να μας “στηρίξουν πολιτικά” η Γερμανία και η Γαλλία; Τι σημαίνει αυτή η “πολιτική στήριξη”; Πολύ απλά, το μεγαλύτερο μέρος του ομολογιακού δανείου της Ελλάδας βρίσκεται στα χέρια Γερμανών και Γάλλων τραπεζιτών. Θέλει λοιπόν ο Γιωργάκης τόσο η Μέρκελ όσο κι ο Σαρκοζύ να μεσολαβήσουν στους τραπεζίτες τους ώστε να μην μας γδάρουν στο επόμενο δάνειο που θα κληθούμε να συνάψουμε.


Αυτό όμως που δεν έχει γίνει κατανοητό, ή αποκρύπτεται εντέχνως (γι’ αυτό και οι αποπροσανατολιστικές εθνικιστικές κραυγές), είναι πως η Μέρκελ και ο Σαρκοζύ δεν είναι παρά οι υφιστάμενοι, το πολιτικό προσωπικό αν θέλετε, των κεφαλαιοκρατών. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Κουμάντο δεν κάνει η κάθε Μέρκελ, ή ο κάθε Σαρκοζύ, (ποτέ δεν έκαναν) αλλά το διεθνοποιημένο πλέον κεφάλαιο. Στα γεννητικά τους όργανα έχουν γραμμένο οι τραπεζίτες και οι λοιποί κεφαλαιοκράτες το περί δικαίου αίσθημα και το αν οι όροι δανεισμού της Ελλάδας είναι επαχθής. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι τα κέρδη τους και τώρα που σε βρήκαν στην ανάγκη θα σε ξεζουμίσουν.


Δεν έχει σημασία αν είναι Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι. Και για του λόγου το αληθές σκεφτείτε πως μέρος του ομολογιακού δανείου του Ελληνικού κράτους το κατέχουν ΚΑΙ Έλληνες τραπεζίτες. Δεν θυμάμαι ακριβώς τι ποσοστό -πρέπει να είναι πάντως γύρω στο 10% – 20%. Νομίζεται ότι αυτοί διακατέχονται από φιλοπατριωτικά αισθήματα και κάνουν ότι μπορούν για να βοηθήσουν; Όχι βέβαια. Την ίδια ακριβώς στάση με τους ξένους τηρούν. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η τσέπη τους.


Θυμάστε τους πανηγυρισμούς του Σημίτη και του ΠΑΣΟΚ για το ότι έβαλαν την Ελλάδα στο “κλαμπ των ισχυρών”; Αυτό λοιπόν είναι το κλαμπ των ισχυρών: ένα τσούρμο μαριονέτες τα νήματα των οποίων κινούν οι κεφαλαιοκράτες όποτε και όπως θέλουν. Τώρα που έπεσαν οι μάσκες φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν πρόκειται για καμιά ένωση των λαών αλλά για ένωση των κεφαλαίων. Κι όλοι αυτοί οι “αριστεροί” του Ευρωμονόδρομου και του Μάαστριχτ ας αναλογιστούν επιτέλους λίγο τις ευθύνες τους. Λίγη αυτοκριτική δεν βλάπτει…


Από το Βαρόμετρο