15 Σεπτεμβρίου 2011

Υποκριτές εργατοπατέρες

Πνέουν μένεα τα κόμματα και οι συνδικαλιστές των αντιπολιτευόμενων κομμάτων ενάντια στην διαδικασία της εργασιακής εφεδρείας.

Πιστεύω ακράδαντα πως η απώλεια της εργασίας είναι ότι χειρότερο οικονομικά, οικογενειακά, ψυχολογικά μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε συνάνθρωπό μας, και επιπλέον "ενός κακού μύρια έπονται".
Μια απίστευτα δυσχερής, καταστροφική κατάσταση για όλους τους εργαζόμενους.

Όμως ακούω και διαβάζω θρήνους και οδυρμούς απ' όλα τα πολιτικά κόμματα μόνο για τους δημόσιους υπάλληλους. Οι του ιδιωτικού τομέα είναι αναλώσιμοι ?

Για τις απολύσεις στις οποίες τα ίδια τα κόμματα προβαίνουν στις επιχειρήσεις που διαφεντεύουν ποιούν την νήσσαν.
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ της αριστεράς είναι πολίτες 2ης κατηγορίας ? Αυτοί δεν έχουν δικαίωμα στην εργασία, δεν έχουν οικογένειες και υποχρεώσεις ?
Δεν μπορούσαν να βρουν λύση για τους δικούς τους εργαζόμενους και κόπτονται για τους δημόσιους υπάλληλους ?
Όταν η αριστερά προβαίνει σε τέτοιες πρακτικές η κατάσταση προφανώς είναι πέραν κάθε φαντασίας.
 Μα στο δημόσιο είναι πολλά τα ψηφαλάκια θα πείτε !!

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ !!!! Η υποκρισία και ο στρουθοκαμηλισμός ανέκαθεν περίσσευε σε τούτη την χώρα, αλλά είναι δυνατόν να υποκρίνεται τόσο βάναυσα και απάνθρωπα η αριστερά ?

Και σε τοπικό επίπεδο, στα Γιάννινα, στην Ήπειρο γενικότερα πολλοί εργαζόμενοι απολύθηκαν (praktiker, public, aldi, οικοδομή και σε δεκάδες άλλες μικρότερες επιχειρήσεις) αλλά δεν είδα μαζικό θρήνο από τον πολιτικό κόσμο.