19 Φεβρουαρίου 2012

Είναι μέρες ΟΡΓΗΣ

Συχνά πυκνά έρχονται μέρες που "πήζεις" στην δουλειά (αν είσαι τυχερός και έχεις), σε τρέχουν και οι οικογενειακές υποχρεώσεις και περιμένεις το βράδυ να "αράξεις" βρε αδερφέ !
Τότε σε πνίγει η οργή και ο θυμός με όσα συμβαίνουν στην χώρα και στους ανθρώπους της.
Θέλεις να φωνάξεις αλλά πνίγεσαι τόσο δυνατή που είναι η οργή σου.
Θέλεις να σκεφτείς το αύριο και πνίγεσαι στην αβεβαιότητα.
Ψάχνεις λύσεις, διεξόδους, αλλά μάταια.
Διαβάζεις τις ειδήσεις και τρελαίνεσαι με τα λαμόγια και τις κάστες.

Καταδίκη δικαστικού σε εξάχρονη φυλάκιση για αποπλάνηση του 5χρονου γιου του, αλλά προσέξτε :

Προβληματισμό έχει προκαλέσει το γεγονός πως ο κατηγορούμενος δικαστής, μετά την πρώτη πρωτοβάθμια καταδίκη του σε 13 χρόνια κάθειρξη -για την έκτιση της οποίας το δικαστήριο είχε δώσει ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση- δεν είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα, καθώς καμία αρμόδια αρχή δεν κίνησε την σχετική διαδικασία μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης για την σοβαρότατη κατηγορία για την αποπλάνηση, με αποτέλεσμα να υπηρετεί στο δικαστικό Σώμα κανονικά και να δικάζει.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ.
Κατά τ' άλλα θέλουν να τους υπολογίζουμε ως δημόσιους λειτουργούς και όχι ως δημόσιους υπάλληλους. Κούνια που τους κούναγε, μόνο το πορτοφόλι τους σκέφτονται.

Από την άλλη πάλι ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, Τζανέτος Καραμίχας, θέλει να μας πείσει για την αυτάρκεια της Ελλάδας σε αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα σε ποσοστό 94%.

Με τη χαρακτηριστική -και μάλλον υπερβολική- φράση «ακόμα και αν πάμε στη δραχμή οι Έλληνες δε θα πεινάσουμε», ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ, Τζανέτος Καραμίχας, αντέκρουσε τις φήμες που κυκλοφορούν ότι οι αγρότες στη χώρας μας είναι «άχρηστοι» και δεν παράγουν, τονίζοντας μάλιστα, ότι «είναι τρομοκρατία να κυκλοφορούν άσχετοι τέτοιες φήμες, αλλά και αδικία για τους ανθρώπους που κοπιάζουν στα χωράφια».
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο εδώ.
Που πας ρε καραμίχαλε !!! Αν αληθεύει το σκεπτικό σου, τότε πως και γιατί έχουμε πλημμυρίσει με εισαγόμενα προϊόντα και που είναι τα εγχώρια ;
Αλλά το μόνο που τον νοιάζει είναι οι επιδοτήσεις και μόνο αυτές. Να μην αναφερθούμε στον διαχωρισμό νέων και παλιών αγροτών και τις οικονομικές τους διαφορές.

Στο τέλος πριν κοιμηθείς, διαβάζεις και μερικές σελίδες του Μνημονίου 2, και πέφτεις σε λήθαργο.
 
Αυτή η συσσωρευμένη οργή μόνο με ένα τρόπο εκτονώνεται και δεν είναι οι εκλογές.