22 Μαΐου 2012

Όταν η Ρωσία αδειάζει την Ελλάδα

Έχω αναφερθεί πολλές φορές στην ιδιόμορφη πίστη αρκετών Ελλήνων να ελπίζουν διαχρονικά στη βοήθεια της Ρώσικης αρκούδας. Μια πίστη κύρια εκπορευόμενη από το ομόθρησκο, την εκκλησία και τις παραθρησκευτικές κλίκες.

Παρ' ότι επανειλημμένα στο ρου της ιστορίας αποδεικνύεται το αντίθετο και μάλιστα με καταστροφικές για τον λαό και την χώρα συνέπειες (βλέπε Λάμπρο Κατσώνη, Μικρασιατική καταστροφή, εμφύλιος κ.α), αρκετοί συμπατριώτες παραμένουν αδιόρθωτοι.

Λίγους μήνες νωρίτερα κατά την επίσκεψη Σαμαρά στη Ρωσία, κατακλυστήκαμε με δημοσιεύματα για συμφωνία μαμούθ 300 δισ και άλλες τέτοιες ονειρώδεις μπαρούφες.

Επειδή λοιπόν ξεχνάμε το Ελληνικό "άμα δεν μπορείς να ξυθείς μόνος σου, μην περιμένεις να σε ξύσει άλλος", ο πολύς Μεντβέντεφ σκέφτηκε να μας το θυμίσει δηλώνοντας κυνικά:

"θα πρέπει να το θέλει και ο ελληνικός λαός για να σωθεί".

Πόσο διαφέρει αυτή η δήλωση από τις αντίστοιχες των Σόιμπλε, Μέρκελ ;

Πότε θα πάψουμε να περιμένουμε από άλλους την σωτηρία, αλλά απεναντίας θα δουλέψουμε, θα οργανωθούμε για ένα καλύτερο αύριο ;

Όπως εύστοχα σχολιάζει το Theinsider :

Η οικονομική τύχη της Ρωσιας είναι άμεσα και άρρηκτα δεμένη με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Πούτιν και όλοι κορυφαίοι Ρώσοι αξιωματούχοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια ανεξέλεγκτη ελληνική χρεοκοπία και η ενδεχόμενη κατάρρευση της Ευρωζώνης θα συμπαρασύρει την ούτως ή άλλως εύθραυστη ευημερία - της μεγαλοαστικής τάξης κυρίως - της ρωσικής οικονομίας.