Στις 21 Απρίλη προτίμησα να μην γράψω τίποτε, να μην "ανεβάσω" βίντεο, και γενικά να μην αναφερθώ καθόλου στην μαύρη "επέτειο". Οργίζομαι βλέποντας πόσο εύκολα ξεχνάν οι Έλληνες και πως ισοπεδώνουν το σύμπαν.
Έλα μωρέ τώρα ....... περασμένα - ξεχασμένα !!!!!
Όταν δεν διδάσκεσαι από τα κακά που σε έχουν βρει, όταν ξεχνάς, όταν δεν διδάσκεις τα παιδιά σου, τίποτε δεν περνά, τίποτε δεν ξεχνιέται.
Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για την σχέση Έλληνα και ιστορίας, αλλά συνεχίζω.
Στην οργή για τα παραπάνω, προστέθηκε η οργή για το Δ.Ν.Τ, αλλά και η σκέψη, η περισυλλογή.
Αν δεν είναι αυτός ο σωστός δρόμος, ποιό δρόμο να ακολουθήσουμε και γιατί δεν τον ακολουθούμε.
Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης φωνάζουν για το Δ.Ν.Τ, αλλά δεν προτείνουν άλλη συνταγή, απλά φωνάζουν και φωνάζουν.
Η κυβέρνηση υπεραμύνεται των επιλογών της, αν όμως έχει δίκιο γιατί δεν μας λέει γιατί άργησε.
Τα μισά κανάλια επικροτούν την προσφυγή στο Δ.Ν.Τ και τα άλλα μισά κρατάν ουδέτερη σχέση.
Ο καθ' ένας το μακρύ και το κοντό του και στην μέση ο λαός έρμαιο των επιτήδειων και των πολιτικών.
Επιβαλλόμενα από άλλους αδιέξοδα μικρά και μεγάλα, τόσα πολλά, που σου πνίγουν την σκέψη, την λογική και σου φουντώνουν την οργή.
Ας σταματήσω εδώ για την ώρα τις προσωπικές σκέψεις και να σας δώσω δυο παραδείγματα ελληνικού παραλογισμού στις δυο επόμενες αναρτήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου