Έπρεπε άραγε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να πραγματοποιήσουν εφόδους και ελέγχους οι κύριοι του ΣΔΟΕ σε Έλληνες που ξαφνικά πλούτισαν.....ή απλά από κάποιους έπρεπε να αρχίσουν?
Μάλλον η συγκυρία της οικονομικής κατάστασης μας καθώς και η έλευση του ΔΝΤ, ξύπνησαν μερικούς (τους ίδιους δηλαδή) που πριν ακόμα λίγους μήνες έκαναν πως ούτε έβλεπαν ούτε άκουγαν. Έπρεπε να φτάσουμε εδώ για να πάρουν μπροστά οι ελεγκτικές αρχές και να αποκαλυφθεί η σαπίλα και η διαφθορά?
Μήπως αν ακόμα "ζούσαμε το όνειρό μας", όλα θα ήταν μέλι γάλα?
Θα μαθαίναμε άραγε ποτέ την αλήθεια για ανθρώπους που ο κοσμάκης εμπιστεύτηκε, στήριξε ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο, και τελικά τον πρόδωσαν με το χείριστο τρόπο? Γιατί τώρα και όχι πέρυσι-πρόπερσι ή πριν ακόμα και μία 10ετία?
Συγκάλυψη.....μία λέξη καραμέλα στα στόματα των θυτών - θυμάτων της πολιτικής μας πραγματικότητας, που όμως ηχεί κάθε φορά σαν καμπανάκι για τους προηγούμενους και όχι για νυν ή μέλλοντες. Η βουλή έχει πλέον καταντήσει μία σφηκοφωλιά....με τον υπερβολικό αριθμό των 300 ΒΟΛΕΥΤΩΝ να βουίζουν καθημερινά σε κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες(όταν μια χώρα σαν τη Μ. Βρετανία έχει 354 περίπου με καμιά 60αριά εκατομμύρια πληθυσμό?) από τους οποίους κάποιοι ως υπέρμαχοι του κεφαλαίου βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τους αιώνιους αντίπαλους του καπιταλισμού όταν πρόκειται για λεφτά αλλά και για τους αγαπημένους τους υπαλλήλους!!!
Έπρεπε λοιπόν για ακόμα μία φορά στη σύγχρονη ιστορία μας να μας πατήσουν στο λαιμό για να πάρουμε χαμπάρι ότι είμαστε για φούντο, αλλά κυρίως να αρχίσουμε να συμμαζευόμαστε και να προσπαθήσουμε (με άγνωστο αποτέλεσμα βέβαια) να νοικοκυρέψουμε αυτή τη έρημη τη χώρα μας ?
Έπρεπε να φτάσουμε στα όρια της χρεωκοπίας για να αντιληφθούμε το μέγεθος της σπουδαιότητας και το δέος που αποπνέουν μερικές από τις ¨σταθερές" μας στο χώρο και στο χρόνο αλλά και την απαξίωσή τους ίσως, από αρκετούς από εμάς ?
Γερμανοί απεσταλμένοι (δημοσιογράφοι κυρίως, που αποστολή του είναι να κομίσουν υλικό αλλά και στέρεες ερμηνείες για την ελληνική κρίση) όπως ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Moritz von Uslar της Γερμανικής "Die Zeit" εκφράζουν απόλυτα την πεποίθηση ότι ακόμα κρατάμε...!!
Έτσι, μας μένει μια αυθόρμητη σκέψη του, που την έκανε το βράδυ στον Κεραμικό και σχεδόν του ξεφεύγει στο ρεπορτάζ. Γράφει λοιπόν:
«Είναι ξαφνικά μπροστά μου, κείτεται εκεί ψηλά, η Ακρόπολη, πάνω από τις μουσικές των ντίσκο και τα νέον των καφενείων. Φωτισμένη. Πολύ κοντινή. Πολύ μακρινή. Και παρατηρώντας τα λιθάρια που είναι έτσι φωτισμένα πάνω στο βράχο μου έρχονται δυο σκέψεις:
Πρώτα, μακάρι να μη σβήσουν ποτέ εκεί πάνω τα φώτα. Και μετά, ας μου συγχωρηθεί αυτός ο κουτούτσικος συναισθηματισμός, ένα έθνος που διαθέτει κάτι τόσο μεγαλειώδες δεν μπορεί ποτέ να φαλιρίσει.»
Συναισθηματισμός ή σεβασμός σε μία χώρα που από λίκνο του πολιτισμού, κατάντησε περίγελος και μοιάζει σαν Βορειο-Αφρικανική χώρα προσαρτημένη στη Νότια Ευρώπη, μαζί με τα τρία άλλα γουρουνάκια (Πορτογαλία-Ισπανία-Ιταλία) σε ένα παραμύθι που το τέλος μάλλον δε θα είναι : "και 'ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα"......
Καλημέρα σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου