Παρασκευή 28 Οκτώβρη ξεκινήσαμε για μια περιήγηση στη Νότια Πίνδο. Την διαδρομή σχεδίασε ο καλός φίλος Βαγγέλης, έμπειρος σε εκτός δρόμου πορείες.
Από Ανήλιο προς Καστανιά Τρικάλων μέσα από τα πανέμορφα Ελληνικά βουνά και λασπωμένους χωματόδρομους και επιστροφή από Σμίξη (τρία ποτάμια), Χαλίκι, Ανήλιο.
Μετά το χιονοδρομικό κέντρο Ανήλιου στρίβουμε δεξιά στο χωματόδρομο και αρχίζει το οδοιπορικό.
Αλήθεια κ. Καχριμάνη, άνθρωπε της Ηπειρώτικης τοπικής αυτοδιοίκησης, τι θα γίνει με το έρμο το χιονοδρομικό ;
Θα συναγωνιστεί τον θρύλο του γεφυριού της Άρτας ; Πότε θα λειτουργήσει ;
Θα λογοδοτήσεις εσύ ή κάποιος άλλος για τα κονδύλια που ξοδεύτηκαν σε ένα έργο ανάπτυξης (;) που παραμένει ανενεργό ;
Σύντομα το gps έδειξε υψόμετρο 1960 μ, ίσως κάποια στιγμή να ξεπεράσαμε το 2000 μ, αλλά δεν είχαμε μάτια για gps, παρά μόνο για το μνημείο της φύσης που μας περιέβαλε.
Η Ελληνική φύση - όπου δεν έχει επέμβει ο νεοέλληνας - είναι απαράμιλλου κάλλους.
Η άγρια ομορφιά του τοπίου σε αφήνει άφωνο και στο αυτοκίνητο επικρατεί άκρα ησυχία.
Οδηγώντας στα οροπέδια νότια του Ανήλιου με προορισμό την Καστανιά Τρικάλων περνάς μέρη δυσπρόσιτα, που τα GPS δεν σου παρέχουν πολλές πληροφορίες σε κάποια διασταύρωση έγινε το λάθος.
Το λάθος πρόσθεσε ταλαιπωρία, καθυστέρηση, λίγο άγχος και δύσκολη οδήγηση σε πολύ λάσπη, αλλά η ομορφιά της άγριας Ελλάδας μας αντάμειψε με το παραπάνω.
Μετά τα οροπέδια κατηφορίζοντας μέσα από πυκνά δάση και αλπικά τοπία φτάσαμε στην Καστανιά.
Όμορφο χωριό στις παρυφές πολύχρωμων δασών. Αυτά τα δάση είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά αέναη πηγή ζωής για την περιοχή.
Υλοτομία, τουρισμός, τρεχούμενα νερά, αποφυγή πλημμυρών και πολλά άλλα πλεονεκτήματα απόρροια του σεβασμού στο περιβάλλον ή τουλάχιστον της μη αλόγιστης καταστροφής του.
Χρόνος για περπάτημα και ξεμούδιασμα στην πλατεία του χωριού και στο όμορφο αλσύλλιο φωτογραφίες των οποίων ανέβασα στο Panoramio και μπορείτε να δείτε εδώ.
Περιδιαβαίνοντας την όμορφη Καστανιά βλέπεις απομεινάρια μιας άλλης εποχής, τόσο πληθυσμιακά όσο και διοικητικά.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στον Αμάραντο Τρικάλων και από εκεί στα Δολιανά Τρικάλων και την Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού.
Η εκκλησία αποτελεί βυζαντινό αρχιτεκτονικό μνημείο, είναι κτισμένη με πέτρα και σκεπασμένη με πλάκες, είναι ρυθμού Βασιλικής μετά τρούλων. Για την ακρίβεια με 13 τρούλους (11 μονούς και 1 διπλό, τον κεντρικό), μια άκρως εντυπωσιακή εικόνα. Περισσότερες φωτογραφίες εδώ και πληροφορίες για την Μονή εδώ.
Είμαστε στην καρδιά του δήμου Ασπροποτάμου, ενός δήμου αρκετά ξένου σε μας τους Ηπειρώτες, παρ ότι κοντά μας και που αξίζει να επισκεφτείτε για τις φυσικές του ομορφιές.
Μετά τα Δολιανά άρχισε να μας πιέζει ο χρόνος, οπότε συνεχίζουμε βιαστικά προς τα Τρία Ποτάμια, προσπερνάμε την διασταύρωση για Καλλαρύτες και συνεχίζουμε για το χωριό Χαλίκι, το τελευταίο θεσσαλικό χωριό οδηγώντας βόρεια προς το Ανήλιο.
Σύντομος ελληνικός καφές και μετά από 20 χλμ ασφαλτοστρωμένου δρόμου φτάνουμε στο Ανήλιο.
Ο δρόμος είναι γενικά καλοστρωμένος, το θεσσαλικό τμήμα είναι φαρδύ σε αντίθεση με το ηπειρώτικο που είναι πολύ στενό.
Η διαδρομή είναι ανηφορική μέχρι το μικρό οροπέδιο γνωστό ως "Μάντρα του Χότζα" και συνεχίζει κατηφορικά μέσα από δάση μέχρι το Ανήλιο.
Δυστυχώς δεν προλάβαμε να επισκεφτούμε τον καταρράκτη στην Καστανιά και στην Τζούρτζια, ίσως κάποια άλλη φορά.
Από Ανήλιο προς Καστανιά Τρικάλων μέσα από τα πανέμορφα Ελληνικά βουνά και λασπωμένους χωματόδρομους και επιστροφή από Σμίξη (τρία ποτάμια), Χαλίκι, Ανήλιο.
 |
| Το ανενεργό χιονοδρομικό κέντρο Ανήλιου |
Αλήθεια κ. Καχριμάνη, άνθρωπε της Ηπειρώτικης τοπικής αυτοδιοίκησης, τι θα γίνει με το έρμο το χιονοδρομικό ;
Θα συναγωνιστεί τον θρύλο του γεφυριού της Άρτας ; Πότε θα λειτουργήσει ;
Θα λογοδοτήσεις εσύ ή κάποιος άλλος για τα κονδύλια που ξοδεύτηκαν σε ένα έργο ανάπτυξης (;) που παραμένει ανενεργό ;
Σύντομα το gps έδειξε υψόμετρο 1960 μ, ίσως κάποια στιγμή να ξεπεράσαμε το 2000 μ, αλλά δεν είχαμε μάτια για gps, παρά μόνο για το μνημείο της φύσης που μας περιέβαλε.
Η Ελληνική φύση - όπου δεν έχει επέμβει ο νεοέλληνας - είναι απαράμιλλου κάλλους.
Η άγρια ομορφιά του τοπίου σε αφήνει άφωνο και στο αυτοκίνητο επικρατεί άκρα ησυχία.
 |
| Λίγο μετά το Ανήλιο κατευθυνόμενοι νότια προς Καστανιά |
Το λάθος πρόσθεσε ταλαιπωρία, καθυστέρηση, λίγο άγχος και δύσκολη οδήγηση σε πολύ λάσπη, αλλά η ομορφιά της άγριας Ελλάδας μας αντάμειψε με το παραπάνω.
 |
| Αστυνομικός Σταθμός Καστανέας |
Όμορφο χωριό στις παρυφές πολύχρωμων δασών. Αυτά τα δάση είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά αέναη πηγή ζωής για την περιοχή.
Υλοτομία, τουρισμός, τρεχούμενα νερά, αποφυγή πλημμυρών και πολλά άλλα πλεονεκτήματα απόρροια του σεβασμού στο περιβάλλον ή τουλάχιστον της μη αλόγιστης καταστροφής του.
 |
| Δασονομείο Καστανέας |
Περιδιαβαίνοντας την όμορφη Καστανιά βλέπεις απομεινάρια μιας άλλης εποχής, τόσο πληθυσμιακά όσο και διοικητικά.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στον Αμάραντο Τρικάλων και από εκεί στα Δολιανά Τρικάλων και την Ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού.
Είμαστε στην καρδιά του δήμου Ασπροποτάμου, ενός δήμου αρκετά ξένου σε μας τους Ηπειρώτες, παρ ότι κοντά μας και που αξίζει να επισκεφτείτε για τις φυσικές του ομορφιές.
Μετά τα Δολιανά άρχισε να μας πιέζει ο χρόνος, οπότε συνεχίζουμε βιαστικά προς τα Τρία Ποτάμια, προσπερνάμε την διασταύρωση για Καλλαρύτες και συνεχίζουμε για το χωριό Χαλίκι, το τελευταίο θεσσαλικό χωριό οδηγώντας βόρεια προς το Ανήλιο.
Σύντομος ελληνικός καφές και μετά από 20 χλμ ασφαλτοστρωμένου δρόμου φτάνουμε στο Ανήλιο.
Ο δρόμος είναι γενικά καλοστρωμένος, το θεσσαλικό τμήμα είναι φαρδύ σε αντίθεση με το ηπειρώτικο που είναι πολύ στενό.
Η διαδρομή είναι ανηφορική μέχρι το μικρό οροπέδιο γνωστό ως "Μάντρα του Χότζα" και συνεχίζει κατηφορικά μέσα από δάση μέχρι το Ανήλιο.
Δυστυχώς δεν προλάβαμε να επισκεφτούμε τον καταρράκτη στην Καστανιά και στην Τζούρτζια, ίσως κάποια άλλη φορά.
