Αλητεία να αποκαλείς Λουδίτες όσους αντιμάχονται την εξόρυξη χρυσού

Διάβασα προ ημερών μια δημοσίευση στο Θεσπρωτία-News η οποία με περίσσιο θράσος χαρακτήριζε Λουδίτες όσους αντιμάχονται την εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές.

Ο Γρ. Τζιοβάρας συγγραφέας της δημοσίευσης προφανώς είτε συλλαμβάνεται αδιάβαστος, είτε επιχειρεί την δημιουργία εντυπώσεων στρεβλώνοντας την ιστορία.

Σκόπιμα λοιπόν παραβλέπει και διαστρεβλώνει ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Μ Βρετανία, σε μια φτηνή προσπάθεια απαξίωσης όσων παλεύουν κατά της εξόρυξης χρυσού όπως αυτή έχει δρομολογηθεί στις Σκουριές.

Στην Αγγλία λουδίτες ονομάστηκαν στις αρχές του περασμένου αιώνα οι οπαδοί του λεγόμενου «βασιλιά Ludd», μη υπαρκτού προσώπου ενδεχομένως, οι οποίοι είχαν κηρύξει πόλεμο εναντίον των μηχανών και της τεχνολογίας γενικότερα. Επρόκειτο για υφαντουργούς που ένιωθαν να χάνουν τις δουλειές τους λόγω της εμφάνισης των υφαντικών μηχανών. Σήμερα ονομάζουμε νεο-λουδίτες εκείνους που είτε επειδή έχουν προσωπικά κίνητρα (όπως οι αυθεντικοί λουδίτες) είτε επειδή πιστεύουν ότι έχουν διακρίνει την αλήθεια, αντιμάχονται την τεχνολογία σε όλες της τις εκφάνσεις.

Που, πως και πόσο συσχετίζεται ο παραπάνω ορισμός (όπως τον "δίνει" Το Βήμα) με τις Σκουριές ?

Στην Μ Βρετανία δεν επρόκειτο για ξεπούλημα εθνικής περιουσίας και οικολογικής καταστροφής.
Στις Σκουριές το Ελληνικό κράτος ΔΕΝ κατέχει μεταλλευτικά δικαιώματα, όλα τα κέρδη πάνε στις τσέπες των "επενδυτών" Eldorado και Μπόμπολα.
Στις Σκουριές το Ελληνικό κράτος ΔΕΝ ενδιαφέρεται για την διαγραφόμενη οικολογική καταστροφή.

Γράφει ο Γρ. Τζιοβάρας :
"Θεωρούν, πραγματικά, ότι πρόκειται για μια οικονομικά ασύμφορη για το ελληνικό δημόσιο παραχώρηση ή πιστεύουν ακράδαντα ότι οι μέθοδοι εξόρυξης θα αποβούν καταστροφικές για το περιβάλλον της περιοχής; Αν ισχύει το πρώτο και έχουν υπόψη τους κάποιον επενδυτή που θα πρόσφερε περισσότερα, να τον υποδείξουν και να συνταχθούμε όλοι μαζί τους, απαιτώντας επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης. Σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, θα αρθεί το περιβαλλοντικό ζήτημα και η ανάγκη για ήπια εναλλακτική ανάπτυξη της περιοχής που θέτουν;"

Σ' ένα ευνομούμενο όμως κράτος τα παραπάνω είναι ευθύνη της κυβέρνησης και όχι των πολιτών.
Αντίθετα μόνο σ' ένα κράτος μεταπρατών και μιζαδόρων καθίσταται επιτακτική ανάγκη να δραστηριοποιηθούν οι πολίτες για να λύσουν τέτοια προβλήματα.

Όταν η πολιτεία είναι ανίκανη να διασφαλίσει την ανάπτυξη χωρίς την οικολογική καταστροφή ας κάτσει στην άκρη και ας πάρουν οι κάτοικοι τις αποφάσεις.

Θα θέλατε αγαπητέ αρθρογράφε να πάρω το σπίτι σας χωρίς να σας αποζημιώσω, να το μετατρέψω σε συντρίμμια και να σας προσλάβω φύλακα των συντριμμιών με 580 ευρώ μηνιαίο μισθό ;